Pierwotnie totemy symbolizowały relację człowieka z mitycznymi przodkami i naturą. Te stworzone przez Alicję Białą i Iwo Borkowicza stanowią ich przeciwieństwo. Wizualizują zniszczenia, które człowiek uczynił naturze.
Od 16 maja 2019 na poznańskiej Przystani Sztuki można odwiedzić nietypową instalację. Sześć ręcznie malowanych rzeźb to sześć zbrodni przeciwko Matce Ziemi – deforestracja, marnująca wodę produkcja żywności, plastik, smog, nadmierna eksploatacja łowisk i wymieranie populacji dzikich zwierząt. Wystawa to trójwymiarowy obraz o powierzchni niemal 400 metrów.

Wzory i kolory, charakterystyczne dla twórczości Alicji Białej, ilustrują wyniki badań dotyczące kondycji środowiska naturalnego. Każdy z totemów został wzbogacony o kod QR, kierujący do źródeł danych, na podstawie których artyści stworzyli te monumentalne symbole ludzkiej działalności.

Twórcy: Alicja Biała, Iwo Borkowicz
Organizatorzy wystawy: Estrada Poznańska, Fundacja VOX Artis, Miasto Poznań, Wielkopolskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych
Partnerzy: Bałtyk, Adler, Sheraton, Concordia Design

Upamiętniając 700 rocznicę śmierci Dantego, zaprosiliśmy Państwa na niezwykłą wystawę fotografii, inspirowaną postacią Beatrycze. Zaprezentowane na niej zostały dzieła trójki artystów: Jacka Poremby, Iness Rychlik oraz Stanisława Kroszczyńskiego.

Kuratorka wystawy, Jagoda Witkowska, mówi o niej w tej sposób: “Wystawa pyta o formy, jakie współcześnie przyjmuje Beatrycze, w kim się przejawia i jak transformuje w czasie? Ponadto zwraca uwagę na lęki związane z samooceną, presją społeczną i nieustannie zmieniającymi się trendami. Prezentowane prace skupiają się na wizerunkach ludzi, ukazując różnice w postrzeganiu ideałów, pytając, gdzie kończy się prawda, a zaczyna fantazja. Wchodzą w polemikę z widzem dotyczącą funkcjonowania pozorów, wyobrażeń i gloryfikacji, a przy tym podejmują próbę wyzwolenia się ze schematów, symbolicznie kontestując narzucane wzorce i cechy pożądane.”

Artyści: Jacek Poremba, Iness Rychlik, Stanisław Kroszczyński
Kuratorka: Jagoda Witkowska
Produkcja: Fundacja VOX Artis, Concordia Design

“Zbudujmy tratwę, wyruszmy w przygodę” – mówi Paweł Althamer i zaprasza do pracy twórczej przypadkowych obserwatorów. Każdy, kto chciał dołożyć cegiełkę do projektu, mógł stać się jego częścią.

Paweł Althamer wraz Józefem Gałązką i Natanem Kryszkiem zaprosili wrocławian do wspólnego budowania tratwy na Wyspie Słodowej. Zgodnie z wizją artystów, jednostka pływająca powstała z materiałów z odzysku. Tworzywem pracy twórczej stały się więc beczki z recyklingu, fragmenty drzew miejskich, które opadły po burzy czy odpady z zaprzyjaźnionego tartaku.

Inspiracją dla projektu jest obraz “Tratwa Meduzy” Theodore’a de Gericault, który był reakcją na morską katastrofę z 1816 roku. Zginęli wówczas francuscy osadnicy płynący do Senegalu. Fregata Meduza uderzyła o podwodne skały, a w szalupach ratunkowych wystarczyło miejsca tylko dla najważniejszych gości. Osobom skromniejszego pochodzenia zaproponowano tratwę. Niewielu jednak ocalało. I tu pojawia się drugi wątek interpretacyjny, który proponuje artysta. Ratunek. Szukamy ratunku, pocieszenia, czegoś, co nas ocali od bombardującej detalami codzienności. Ratunkiem może być „tratwa – przygoda” i wspólne tworzenie.

Drugi motyw to film Charliego Chaplina „Modern Times”. Pokazuje bohatera wyalienowanego w zautomatyzowanym świecie i zmagającego się z otaczającą go technologią. Althamer mówi o konieczności ucieczki od takiej narracji. Nie chce zgodzić się na świat, gdzie nie ma miejsca na popełnianie błędów, a wszystkich zachęca się wciąż do bycia „najlepszą wersją siebie”.

Twórcy: Paweł Althamer, Józef Gałązka, Natan Kryszk
Kuratorka: Karolina Koziołek
Czas trwania: 15.07.2021 – 22.07.2021

“Letnia opowieść” to film zamykający wieloletni projekt Katarzyny Kozyry pod nazwą “W sztuce marzenia stają się rzeczywistością” i jednocześnie punkt wyjściowy dla nowego przedsięwzięcia wizualnego artystki.

To pożegnanie twórczyni z bohaterami cyklu berlińską drag queen Glorią Viagrą oraz nauczycielem śpiewu operowego Maestro. Artystka wraz z nimi, na przestrzeni lat, kwestionowała dychotomię płci oraz postrzeganie ludzi przez pryzmat ich drugo – i trzeciorzędnych cech płciowych.

Projekt obejmuje serię autorskich plakatów. Ponadto miejscem artystycznej ekspresji Katarzyny Kozyry stała się elewacja poznańskiego biurowca Bałtyk, gdzie umieszczony został wielkoformatowy wydruk kadru z filmu przedstawiający uwięzioną artystkę jako kobiecą bajkową postać.

Artystka: Katarzyna Kozyra
Kuratorki: Anda Rottenberg, Asia Tsisar
Produkcja: Fundacja VOX Artis
Partnerzy: Concordia Design, Bałtyk

Czy sztuka może być odpowiedzią na przemoc? Z tym pytaniem mierzy się włoski artysta, projektant mody i aktywista, Alexandro Palombo. Jego twórczość skupia się na współczesności, kulturze POP, ale i problemach społecznych, etyce i prawach człowieka.

Część prezentowanych prac będzie pochodzić z głośnej serii artysty „Życie może być bajką, jeśli przerwiesz milczenie” (LIFE CAN BE A FAIRYTALE, IF YOU BREAK THE SILENCE). Artysta przedstawił w swoich dziełach postaci znane z bajek oraz gwiazdy jako ofiary przemocy. Celem wystawy jest przekonanie ofiar agresji do przerwania milczenia i uświadomienia odbiorcom, że przemoc nie zawsze jest widoczna i często skrywa się pod zasłoną “życia jak z bajki”. Również pozostałe prace nawiązują do feminizmu i roli kobiet oraz wolności. Seria „Czy nadal ci się podobamy?” (DO YOU STILL LIKE US) to wizerunki księżniczek Disneya z niepełnosprawnościami konfrontujące nasze postrzeganie piękna. Seria “Wolność” (FREEDOM) to trzy symboliczne gesty wyrażające pragnienie wolności absolutnej.

Twórca: aleXsandro Palombo
Organizatorzy wystawy: MAKgallery we współpracy z Fundacją VOX Artis.
Patronat honorowy: Prezydent Miasta Poznania Jacek Jaśkowiak, Centrum Praw Kobiet
Partner wydarzenia: Sheraton Poznań Hotel
Czas trwania: 7.11.2019 – 21.11.2019

Adam Garnek – wizjoner formy i muzyk wizualny. Rzeźbiarz, performer i autor oryginalnych instalacji. Od trzydziestu lat tworzy niepowtarzalne obiekty z metalu – pojazdy, instrumenty, maszyny, urządzenia. Widzów zamienia w artystów – zaprasza do działania, wyrażania własnego zdania, zmieniania zastanej rzeczywistości i do zabawy. Daje do ręki urządzenie pozornie proste, a zarazem przewrotne – ironizując z nadęcia współczesnej sztuki.

Na Przystani Sztuki w roli głównej wystąpiła „Turbina” – rzeźba, która mierzy 10 metrów długości i waży półtorej tony, a wykonana jest z szesnastu stalowych pierścieni pokrytych drobnymi metalowymi płytkami. Turbina ma charakter interaktywny i każdy mógł wprawić ją w ruch. Rzeźba staje się wtedy monochromatyczną smugą i generuje niecodzienne dźwięki. To była jej druga odsłona – wcześniej prezentowana była na Placu Artystów w Kielcach.

Artystka: Adam Garnek
Produkcja: Fundacja VOX Artis, Concordia Design

„Mama, I’m Coming Home” to tytuł dzieła Sylwestra Ambroziaka, które łączy rzeźbę, animację i dźwięk. Inscenizacja na pograniczu teatru, sztuk plastycznych oraz filmu zaprojektowana została specjalnie dla Przystani Sztuki – placu pomiędzy Concordia Design a biurowcem Bałtyk. Wystawa dotyka problemu wykorzenienia i przemocy, których doświadczają ludzie w obecnej sytuacji geopolitycznej. Zmuszeni do exodusu i masowych przemieszczeń nieuchronnie doświadczają alienacji. Bolesną konsekwencją nierówności rozwoju ekonomicznego, konfliktów zbrojnych i migracji jest wzrastająca na świecie liczba „globalnych sierot”, które, pozbawione opieki rodzicielskiej, cierpią z powodu samotności i utraty więzi rodzinnych. Zagadnienie wykorzenienia nie pozwala nie myśleć o wpływie zachodnioeuropejskiej cywilizacji, ogarniętej ideą postępu, na aktualny stosunek do samej istoty człowieczeństwa.

Twórca: Sławomir Ambroziak
Kurator: prof. UAM dr hab. Michał Haake
Produkcja i mecenat: Fundacja VOX Artis, Concordia Design

Dwa i pół metra stali kojarzy się z ciężarem, siłą i stałością. Jednak rzeźba Golema, która wyszła spod ręki czeskiego artysty – Davida Černý’ego nie tylko sprawia wrażenie lekkiej, ulotnej i ażurowej, ale jest wręcz dynamiczna. Zdaje się kroczyć dumnie ulicą Marcinkowskiego.

Golem to legendarna postać – powstały z gliny sztuczny człowiek. Związany jest z historyczną postacią Jehudy ben Becalela, rabina działającego w Poznaniu i Pradze. Miał on stworzyć posłusznego Golema, by ten bronił praską ludność żydowską przed pogromami.

Rzeźba nawiązuje w swojej formie do włoskich futurystów. Sam artysta słynie z szeroko omawianych instalacji – między innymi wystawy Entropa. Na prośbę włodarzy miasta, realizacja poznańska miała być mniej kontrowersyjna. Mimo to pomnik został kilkukrotnie uszkodzony przez wandali.

Twórca: David Černý
Produkcja i mecenat: Wielkopolskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych
replica uhren

Agora to centrum życia mieszkańców starożytnej Grecji. To na niej tętniło życie towarzyskie, gospodarcze i polityczne. Tradycyjnie było to również miejsce poświęcone bogom.

Agora pojawiła się także w samym centrum współczesnego Chicago. Na powierzchni 3 akrów umiejscowiono plenerową wystawę Magdaleny Abakanowicz. Na projekt składa się 106 żeliwnych figur o wysokości 3 metrów i wadze 600 kilogramów, przedstawionych w ruchu. Rozmieszczone są w taki sposób, by obserwator mógł swobodnie się między nimi przemieszczać i na własnej skórze odczuć siłę, którą tłum wywiera na jednostkę. Każda z rzeźb jest wyjątkowa – tak jak w naturze nie ma dwóch takich samych osób. To największa trwała instalacja artystki.
Autorka osobiście nadzorowała montaż figur, by odzwierciedlały jej artystyczną wizję. Porównuje ona tłum do bezgłowego organizmu i według niej nie stanowi on dekoracji, lecz wyraża naszą naturę i świadomość.

„Agora” została sfinansowana przez polskie Ministerstwo Kultury i Sztuki, burmistrza Chicago, Polonię amerykańską, firmy i prywatnych darczyńców, w tym m.in. przyjaciela artystki, aktora Robina Williamsa. Polska pokryła koszty odlewu, władze Chicago zaś transportu i montażu. Koszt przedsięwzięcia wyceniono na 3.5 miliona dolarów. Realizacja związana jest z gospodarczą i kulturalną wymianą pomiędzy miastami partnerskimi, jakimi od 1960 są Chicago i Warszawa.

Artystka: Magdalena Abakanowicz
Mecenat: Wielkopolskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych
Partner: Fundacja VOX Artis

Z okazji 750-lecia lokacji miasta Poznania, w Parku Cytadela stanęła największa plenerowa realizacja Magdaleny Abakanowicz. To wydarzenie zainaugurowało projekt Wielkopolskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych “Poznań Miasto Sztuki”. Jego celem było wzbogacenie przestrzeni publicznej Poznania o dzieła sztuki współczesnych, wybitnych polskich artystów.

Na “Nierozpoznanych” składa się sto dwanaście ponad dwumetrowych, żeliwnych rzeźb. Przedstawiają one antropomorficzne, bezgłowe i bezrękie sylwetki, które zdają się bezładnie kroczyć w różnych kierunkach. Figury powstały w Odlewni Żeliwa w Śremie.

Wśród inspiracji Magdaleny Abakanowicz dla stworzenia tej instalacji były żywe i intensywne wspomnienia jej dzieciństwa oraz czasów PRL, związane z doświadczeniem tłumu. To retrospekcja oczekiwania, zmęczenia i desperacji, towarzysząca bezimiennym ludziom, samotnym wśród ludzi.

Twórca: Magdalena Abakanowicz
Inicjator wystawy: prof. Jarosław Maszewski
Produkcja i mecenat: Fundacja VOX Artis, Wielkopolskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych